ام .... من!

( توضیح: من فارسی رو اون جوری که دوست دارم مینویسم. گ گ گ گ ... )

1 - بنا به یک عادت قدیمی، اگر کاری ازم بخان، حتی اگه خودم کار داشته باشم سعی میکنم اول کار اونو انجام بدم. این بود تا ازم خاسته شد تا یه مشکل سافت وری جایی رو درست کنم. کار ساده ای بود و گفتم باشه ولی فراموش کردم. بعد از چند روز دوباره ازم خاسته شد ولی ایندفه با خواهش بیشتر. معذرت خاستم و گفتم او-کی ولی بازم یادم رفت! دفعه سوم باز خودش اومد پیشم و با یه جعبه شیرینی و کلی لطف! از انواع دیگه! ازم خاست تا اگه ممکنه ... لطف کنم ! و مشکل رو حل کنم. با اینکه شرمنده بودم از اینکه فراموش کردم ولی تجربه جالبی برام بود. اگر ناز کنم .. اگر طاقچه بالا بزارم ... اگه مشکل رو بزرگ و کارم رو خیلی مهم جلوه بدم ... ارزش خیلی بیشتری پیش کسانی دارم که به بودن و کمک من عادت کردن!   . مسلما سیستم فکریمو عوض نمیکنم و همونی خاهم بود که بودم ولی از این سیستم هم خوشم اومد هم نیومد! فکر میکنم یکی از دلایل مهم ناکامیم تو مسائل شخصیم این بوده که همیشه همه جوره بودم و در حقیقت خودم رو معمولی کردم! شت! یاد پست قدیمیم افتادم ...
اونیکه بیشتر ناز میکنه ... بیشتر میخانش! و اونیکه همیشه هست ... خب هست دیگه! بریم سراغ یکی دیگه!

2 - کسانی که در زندگیم فقط یکبار یا خیلی کم دیدم، بیشترین حقایق رو درباره خودم بهم گفتن! 

3 - تولدم مبارک! قربون خودم برن الهی 

4 - دیالوگ:

T:- Hello? 

P:- Ahem, Tracy, it's Phil.
T:Phil, where the hell are you guys?  
I'm freaking out.
P:Yeah, listen.
Uh...
We fu...-up.
T:What are you talking about?

  P:The bachelor party,
the whole night. It...
Things got out of control, uh...
...and we lost Doug. 

T:- What?

P:- We can't find Doug.

T:-What are you saying, Phil?
We're getting married in five hours.
P:Yeah...  
That's not gonna happen.

.